علائم کلینیکی و ضایعات بیماری عفونت کیسه زرده
در طیور مبتلا به امفالیت یا عفونت کیسه زرده، بند ناف متورم شده و بسته نمی‌شود. در ناحیه بند ناف یک لکه مرطوب روی شکم وجود دارد. پرندگان درگیر افسرده و بی‌اشتها بوده و در نزدیکی منبع گرما جمع می‌شوند به صورتی که سر آن‌ها افتاده است. این پرندگان به خوبی وزن نمی‌گیرند و تا دو هفته پس از هچ موارد مرگ و میر در گله دیده می‌شود. جوجه و پرندگان درگیر معمولا تا قبل از مرگ نرمال به نظر می‌رسند. نرخ مرگ و میر 15 درصد در مرغ و 50 درصد در بوقلمون دیده می‌شود. پرندگان جوان دهیدره بوده و کیسه زرده آن‌ها جذب نشده باقی می‌ماند و ممکن است در محوطه بدنی سفت شود و یا به حالت جامد درآید.
پیشگیری و درمان
درمان بخصوصی جهت درمان امفالیت در طیور وجود ندارد. درمان آنتی‌بیوتیکی بر اساس نوع باکتری عامل بیماری انتخاب می‌گردد. حتی پس از انتخاب مناسب آنتی بیوتیک ممکن است نتیجه مورد انتظار ایجاد نگردد زیرا معمولا پرندگانی که به شدت درگیر هستند از بین خواهند رفت.
بیماری توسط کنترل دقیق دما، رطوبت و رعایت دقیق بهداشت انکوباسیون قابل پیشگیری است. تنها تخم مرغ‌های پاکیزه و فاقد ترک و شکستگی باید در ستر گذاشته شوند. اگر ضروری است که تخم مرغ‌های کثیف نیز در ستر گذاشته شود باید از تخم مرغ‌های پاکیزه به طور کامل جدا شوند. ضدعفونی تخم مرغ‌های نطفه‌دار باید بر اساس پروتکل‌ها به طور کامل انجام شود. زمان، دما، نوع محصول، غلظت مورد استفاده باید در ارتباط با ضدعفونی در نظر گرفته شود. آبی که جهت آبکشی استفاده می‌شود باید گرم‌تر از آبی باشد که برای شست و شو استفاده می‌گردد (به هیچ عنوان دمای آب نباید از 60 درجه بیشتر شود). انکوباتر (ستر و هچر) باید بین هر دوره هچری به طور کامل شست و شو ضدعفونی گردد. اگر گازدهی انجام می‌شود، ورودی و خروجی هوا باید بسته شود.
1 دیدگاه در “معرفی بیماری عفونت کیسه زرده”