آبزیان
1- مصرف این محصول در ماهی تیلاپیا با دوز 0.25 و 0.5 باعث افزایش معنی‌دار وزن زیستی نهایی، نرخ زنده‌مانی، ضریب تبدیل و تولید و همچنین افزایش گلبول‌های قرمز، ترومبوسیت‌ها، گلبول‌های سفید مخصوصا لنفوسیت و مونوسیت‌ها طی 28 روز شده است
2- مصرف این محصول در ماهی قزل آلای رنگین کمان با دوزهای 2.5 و 5 کیلوگرم در تن خوراک باعث افزایش ارتفاع، ضخامت پرزهای روده و افزایش ضخامت لایه مخاطی روده طی 45 روز شده است. همچنین دوزهای 2.5 و 5 کیلوگرم باعث افزایش بیان ژن‌های پروتئین‌های آنتی اکسیدانتی، کاهش بیان سایتوکین‌های پیش التهابی و افزایش بیان سایتوکین‌های ضدالتهابی میگردد. در حالی که دوز 2.5 کیلوگرم در تن خوراک بهترین نتیجه را در بیان پروتئین‌های tight junction و پاسخ ایمنی ذاتی مخاطی روده داشته است.
3- مصرف این محصول در مزرعه پرورش میگو به میزان 0.3 و 0.6 درصد باعث افزایش تولید تریپسین، کیموتریپسین، آمیلاز، پروتئاز و لیپاز میگردد. این افزایش در تمامی موارد غیر از لیپاز وابسته به دوز بوده در حالی که لیپاز بیشترین افزایش را در گروه 0.3 درصد داشته است. همچنین فعالیت آنتی اکسیدانتی کل وابسته به دوز مصرف بوتیرکس افزایش معنی داری را نشان داده است. وزنگیری، مصرف خوراک، ضریب تبدیل و نرخ زنده مانی در گروه‌های مصرف کننده بوتیرکس نسبت به گروه کنترل تغییرات معنی داری داشته اند. بررسی‌های اقتصادی مصرف این محصول نشان داد استفاده از 45 درصد پودر ماهی تقریبا ضریب تبدیل مشابه استفاده از 15 درصد پودر ماهی و 0.6 درصد بوتیرکس است. این بدان معنی است که با افزایش پودر ماهی از 15 به 45 درصد هزینه خوراک 45 درصد افزایش یافته اما اضافه نمودن بوتیرکس به میزان 0.6 درصد هزینه خوراک 3.3 درصد افزایش میابد. علاوه بر این مصرف بوتیرکس باعث کاهش معنی دار میزان باکتری ویبریو و افزایش باکتری‌های تولیدکننده لاکتیک اسید میگردد.
طیور
مرغ مادر
1- مصرف این محصول در مرغ مادر گوشتی به میزان 0.1 درصد باعث کاهش معنی دار نرخ مرگ و میر در جنس نر شده در حالی که بر نرخ مرگ و میر جنس ماده تاثیری نداشته است. اگرچه مصرف بوترکس تاثیری در وزن نهایی نداشته اما یکنواختی گله در گروه بوتیرکس دارای تفاوت معنی دار نسبت به گروه کنترل بوده است. همچنین تولید تخم مرغ و نرخ هچ آن در گروه بوتیرکس با تفاوت معنی داری بیشتر از گروه کنترل بوده است.
2- در یک گله مرغ مادر با 6225 مرغ و 697 خروس با سن 25 هفتگی بوتیرکس با دوز 0.1 درصد استفاده گردید. در این گروه مصرف غذای روزانه مرغ و خروس‌ها افزایش معنی‌داری دارد. همچنین تولید تخم مرغ و درصد هچ تخم مرغ های تولید شده در این گروه افزایش معنی داری دارد. این در حالی است که ضریب تبدیل گروه بوتیرکس کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل داشته است
3-
مرغ گوشتی
1- مصرف این محصول در یک گله گوشتی به میزان 500 گرم در یک تن خوراک از روز 1 الی 21 و 300 گرم در تن خوراک از روز 22 الی 40 در مقایسه با گروه مصرف کننده دی بوتیرین به میزان 500 گرم در تن خوراک از روز 1 الی 21 و 250 گرم در تن خوراک از روز 22 الی 40 وزن نهایی بیشتر و ضریب تبدیل کمتری دارد. گروه بوتیرکس تقریبا با گروه کنترل که 125 گرم انرامایسین به ازای هر تن خوراک مصرف کرده نتایج مشابهی دارد
2- مصرف این محصول در گله گوشتی به میزان 1 کیلوگرم در تن خوراک نسبت به گروه کنترل (فاقد AGP) نرخ مرگ و میر، ضریب تبدیل پایینتر و وزن نهایی، مصرف خوراک روزانه بیشتری داشتند
3- مصرف این محصول در یک گله مرغ گوشتی با دوز 1 کیلوگرم در 1000 کیلوگرم وزن نهایی، وزنگیری روزانه و نرخ مرقون به صرفه بودن بیشتری نسبت به گروه کنترل دارد.
4- مصرف این محصول در یک گله مرغ گوشتی با دوز 1 کیلوگرم در 1000 کیلوگرم نرخ مرگ و میر و ضریب تبدیل پایینتر و وزن نهایی، وزنگیری روزانه، مصرف خوراک روزانه، مرقون به صرفه بودن بیشتری نسبت به گروه کنترل دارد.
5- مصرف این محصول در گله گوشتی راس باعث بهبود 17.5، 6.1 و 10.5 درصدی به ترتیب در وزن نهایی، مصرف خوراک و ضریب تبدیل نسبت به گروه کنترل شده است. همچنین هضم پذیری ترکیبات ارگانیک، پروتئین خالص، عصاره اتر و فیبر به ترتیب افزایش 3.53، 3.33، 6.06 و 3.8 درصدی داشته است. هزینه‌ی مصرف این محصول در مقایسه با درآمد حاصل از مصرف آن بسیار بیشتر است.
6- مصرف این محصول در مرغان گوشتی با دوزهای 0.1، 0.15 و 0.2 درصد باعث افزایش مصرف خوراک و وزنگیری و کاهش ضریب تبدیل شده است. همچنین این محصول باعث افزایش معنی دار ارتفاع پرزهای روده‌ای و کاهش معنی دار آلودگی‌های میکروبی در ایلئوم و ژژنوم شده است. همچنین Productive index گروه مصرف کننده بوتیرکس از 320 به 380 افزایش یافته است.
7- در یک گله مرغ گوشتی راس 308 مصرف این محصول با دوز 1 کیلوگرم در تن خوراک باعث افزایش وزنگیری روزانه و مصرف خوراک و کاهش ضریب تبدیل شده است. در این گله به ازای هر گرم وزنگیری مصرف بوتیرکس 0.14 کیلوکالری/گرم کاهش مشاهده شد
8- در دو گله مرغ گوشتی 175 و 338 هزار قطعه‌ای بوتیرکس با دوز 1 کیلوگرم در تن خوراک باعث کاهش 3.5 و 1.2 درصدی ضریب تبدیل و افزایش 1.9 درصد مصرف خوارک روزانه در هر دو گروه، افزایش 1.6 و 0.7 درصدی وزن نهایی پرنده و کاهش 5.8 و 38 درصدی نرخ مرگ و میر نسبت به گروه کنترل شده است
9- در یک گله گوشتی از سن 11 روزگی الی 44 روزگی بوتیرکس با دوز 0.1 درصد از روز 11 تا 32 و 0.05 درصد از روز 33 تا 44 مصرف گردید. این گروه 1.4 درصد وزنگیری روزانه بیشتر و به ترتیب 2.2 و 10.7 ضریب تبدیل و نرخ مرگ و میر کمتری داشتند. همچنین این گروه به ترتیب 60، 84، 82 و 66 درصد در میزان بازیابی لاشه، کبد، موارد انتریت و نکروز فمور کمتر و 7 درصد لاشه گرید یک بیشتر نسبت به گروه کنترل داشته اند.
10- در یک آزمایش فارمی به روی 736 هزار جوجه گوشتی یک روز در طول 44 روز بوتیرکس با دوز 0.1 درصد مصرف گردید که وزن نهایی، وزنگیری روزانه، ضریب تبدیل در آن نسبت به گروه کنترل بهبود یافته بود
11- در گله گوشتی آزمایشی مصرف این محصول با دوز 0.1 درصد باعث کاهش معنی دار ضریب تبدیل و افزایش معنی دار وزنگیری روزانه و مصرف غذای روزانه شده است
12- در یک گله گوشتی آزمایشی با 720 قطعه پرنده در 4 گروه، 9 تکرار انجام شد. پرندگان در طول روزهای 30 تا 39 تحت استرس گرمایی قرار گرفتند. بوتیرکس 0.1 درصد و Axion feedstim 0.1 درصد افزودنی‌های مورد استفاده بوده اند. در این گله گروه مصرف کننده بوتیرکس ضریب تبدیل پایینتر و وزنگیری روزانه بیشتری داشند. همچنین یکنواختی گله به طور چشمگیری در گروه مصرف کننده بوتیرکس بالاتر بوده است.
13- 1320 قطعه راس 308 در 60 پن تقسیم بندی شدند. طی روز 1 الی 40 بوتیرکس 0.1 درصد و Polifarm 0.1 درصد مصرف شدند. اگرچه مصرف روزانه خوراک در گروه Polifarm بیشتر بوده اما وزنگیری روزانه به دلیل مقادیر FCR کمتر در گروه بوتیرکس بالاتر بوده است. همچنین یکنواختی گله 1.1 درصد در گروه بوتیرکس کمتر از گروه Polifarm بوده است. همچنین مقادیر سوپراکسید دیسموتاز در گروه بوتیرکس 0.2 واحد/میلی لیتر بیشتر از گروه کنترل بوده است.
14- در یک آزمایش فارمی دیگر جوجه‌های گوشتی در سن دو هفتگی با مقدار 108 واحد کلنی سالمونلا آلوده شدند. نمونه‌ها در روزهای 0، 2، 7، 14، 21، 28، 35 و 42 از سکوم گرفته شد. در طول دوره از 0.15 درصد بوتیرکس در جیره استفاده گردید. مقادیر تست نمونه‌های مثبت در روزهای 14، 21، 28، 35 و 42 با تفاوت معنی داری از گروه کنترل کمتر بودند.
15- در یک گله گوشتی کاپ 500 یک روزه چهار گروه آزمایشی ایجاد شد. گروه کنترل طی روزهای 1 الی 21 Maxiban و 22 الی 48 Monteban دریافت کردند. گروه‌های دیگر شامل گروه 100 گرم در تن Enviva EO و 750 گرم در تن بوتیرکس، 200 گرم در تن Enviva EO و 750 گرم در تن بوتیرکس و در نهایت 100 گرم گرم Enviva EO و 1500 گرم در تن بوتیرکس استفاده شده است. در تمامی گروه‌ها در روز 1 اووسیت اسپوریله آیمریا به پرنده خورانده شد. تمامی گروه‌های طی روزهای 25، 35 و 48 مورد بررسی از لحاظ دفه اووسیت و آسیب‌های روده‌ای قرار گرفتند. میانگین وزنگیری روزانه، میانگین وزن روزانه و میانگین ضریب تبدیل در گروه دریافت کننده Maxiban و Monteban عملکرد بهتری داشته است. اگرچه گروه دریافت کننده 0.15 درصد بوتیرکس تقریبا عملکردی مشابه گروه Maxiban و Monteban داشته است. در 6 روز بعد از تلقیح اووسیت‌ها، ضایعات بخش ابتدایی، میانی و سکوم در گروه Maxiban و Monteban با اختلافی فاحش از گروه‌های دیگر کمتر بوده است در حالی که در 20 روز بعد از تلقیح ضایعات سکوم تنها در گروه‌های دریافت کننده بوتیرکس حذف شده بود.
16- یک دو گله گوشتی 10 و 12 هزار قطعه‌ایی با سن به ترتیب 19 و 17 روزگی به تریبت به مدت 26 و 28 روز به میزان 660 گرم در تن بوتیرکس دریافت کرده‌اند. در گله اول نسبت به گروه کنترل میزان مصرف خوراک 120 گرم بیشتر، وزن گیری 50 گرم بیشتر و ضریب تبدیل 0.05 کمتر بوده است. در گله‌ی دوم میزان مصرف خوراک و وزنگیری روزانه به ترتیب 90 گرم و 100 گرم بیشتر و ضریب تبدیل 0.07 کمتر بوده است. صرفه‌ی اقتصادی در دو گله با کسر سود ناشی از مصرف بوتیرکس از هزینه‌ی مصرف آن بدست آمده که در هر دو گله صرفه‌ی اقتصادی به ترتیب سه برابر و دو برابر هزینه‌ی آن می‌باشد.
17- در یک گله‌ی گوشتی بوتیرکس به میزان 0.1 درصد مصرف گردید. نتایج مصرف طی 21 روز افزایش 12.5 درصدی طول پرزهای دئودنوم و افزایش 5 درصدی در ژژنوم بوده است.
18- 256 جوجه یکروزه نژاد کاپ 500 در 32 پن توزین شده و طی 40 روز تحت آزمایش قرار گرفتند. گروه‌های مورد آزمایش طی دو دوره 1 الی 20 و 21 الی 40 روزگی به ترتیب به میزان 500 و 300، 750 و 500 و 1000 و 750 گرم در تن بوتیرکس دریافت کرده‌اند. افزایش وزنگیری روزانه با رابطه مستقیم با افزایش دوز بوتیرکس افزایش میابد. همین رابطه خطی در ارتباط با ضریب تبدیل کاهش میابد.
19- 288 قطعه نژاد آربور در 4 گروه و 6 تکرار توزین شده و به میزان 300، 600 و 1200 گرم در تن بوتیرکس دریافت کردند. گروه 600 گرم در تن با تفاوت معنی دار بیشترین وزن نهایی و بیشترین وزنگیری را بین گروه‌های مورد مطالعه داشته است. اگرچه ضریب تبدیل 0.08 کمتر از گروه کنترل بوده اما این کاهش معنی دار نبود. این در حالی است که گروه دریافت کننده 1200 گرم در تن خوراک بیشترین بازده لاشه، عضله سینه و ران را دارا بوده و به طور کلی در تمامی سه گروه مصرف کننده بوتیرکس میزان پروتئین لاشه نسبت به گروه کنترل بیشتر است. در ارتباط با آنزیم‌های کبدی، آنزیم SOD و CAT در گروه‌های مصرف کننده بوتیرکس افزایش، آنزیم ALT ،AST و MDA کاهش یافت.
20- در یک گله گوشتی 2000 قطعه در 36 پن توزین شده و طی 2 ماه مورد آزمایش قرار گفته‌اند. گروه کنترل و گروه دریافت کننده 0.1 درصد بوتیرکس. گروه دریافت کننده بوتیرکس نرخ مرگ و میر کمتری نسبت به گروه کنترل دارد. این تحقیق نشان داد که مصرف بوتیرکس در مدت زمان 28 الی 35 روزگی تا 2.5 درصد وزنگیری روزانه را افزایش داده است. این افزایش در روز 1 الی 7 یک درصد، در روز 7 الی 14 هشت دهم درصد و در روز 14 الی 21 سه دهم درصد بوده است.
21- تعداد 600 عدد جوجه کاپ 500 در سه گروه و 8 پن/گروه تقسیم شدند. گروه بندی شامل گروه کنترل، گروه دریافت کننده 125 گرم در تن انرامایسین و 0.1 درصد سدیم بوتیرات بوده است. وزنگیری روزانه گروه AGP و بوتیرکس یکسان و به طور معنی داری از گروه کنترل بیشتر است. همچنین این دو گروه به طور یکسان از گروه کنترل ضریب تبدیل کمتری برخوردار شدند. میزان ترشح نیتروژن در گروه AGP کمترین و سپس گروه بوتیرکس نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری نشان دادند. این تفاوت‌ها در میزان ترشح فسفر نیز صادق است.
مرغ تخمگذار
1- مصرف این محصول در مرغ تخمگذار در طول 20 هفته باعث افزایش معنی دار تولید تخم مرغ نطفه دار میگردد. همچنین ضریب تبدیل در گروه بوتیرکس به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل پایینتر بوده است. نرخ تخم مرغ‌های کثیف و شکسته در گروه بوتیرکس تقریبا از هفته 10 آزمایش نسبت به گروه کنترل مقادیر پایینتری بوده و در انتهای دوره آزمایش تفاوت 0.6 درصدی در تخم مرغ‌های شکسته و 4 درصدی در تخم مرغ‌های کثیف داشتند
2- در یک گله مرغ تخمگذار در قفس با سن 32 هفتگی باسیتراسین و باسیتراسین + بوتیرکس مورد مصرف قرار گرفت. در گروهی که بوتیرکس همراه با باسیتراسین مصرف گردید 5 درصد تولید تخم مرغ بیشتر، 1 گرم وزن تخم مرغ بیشتر، 1 گرم خوراک مصرفی روزانه بیشتر، 0.2 ضریب تبدیل کمتر و 4.3 درصد نرخ مرگ و میر کمتر بوده است. این در حالی است که سود نسبی در گروه مصرف کننده بوتیرکس 8 درصد بیشتر از گروه کنترل بوده است.
3- در یک پژوهش 12 قفس مرغ تخمگذار (2 مرغ در هر قفس) با سن 40 هفتگی به مدت 12 هفته به میزان ppm 750 و ppm 1000 بوتیرکس در جیره خود دریافت کردند. تعداد تخم مرغ‌های کثیف و شکسته به طور مستقیم با میزان بوتیرکس در جیره کاهش یافت. به طوری که درصد تخم مرغ‌های خارج از رده از 14 به 11 در گروه 0.075 درصد و در گروه 0.1 درصد از 14 به 7.9 کاهش یافت. این کاهش در تخم مورد تخم مرغ‌های کثیف از 6 به 2 در هر دو گروه بوده است. تولید تخم مرغ از 76 درصد به 82 در گروه 0.075% و 83 در گروه 0.1 % افزایش یافت. ضریب تبدیل نیز از 1.92 به 1.88 در گروه ppm 750 و 1.84 در گروه ppm 1000 رسیده است.
4- در یک گله پولت تخگذار hy-line از یک روزگی تا 16 هفتگی محصول بوتیرکس به میزان 0.1 درصد مصرف و داده‌ها با دوره‌ی پروش قبلی مقایسه شد. نرخ مرگ و میر به طور معنی داری طی 16 هفته نسبت به استاندارد کمتر بوده است. این در حالی است که نسبت به استاندارد نژاد تغییری در میزان خوراک دریافتی پرنده ایجاد نشد. میزان وزنگیری در هفته‌های 5 الی 6، 9 الی 14 و 16 نسبت به استاندارد پایینتر بوده است. اما در هفته‌های 6 الی 9 و 14 الی 16 مزان وزنگیری به طور چشمگیری کاهش یافته است. به دلیل عدم وجود گروه کنترل این کاهش احتمالا به دلیل بیماری رخ داده است. در همین دو دوره ذکر شده ضریب تبدیل نسبت به استاندارد افزایش چشمگیری داشته است. با این وجود عملکرد اقتصادی این گله نسبت به استاندارد بالاتر بوده است.
5- در یک گله یک روزه نژاد وهمان LSL یک گروه کنترل با دو تکرار و دو گروه بوتیرکس با مقادیر 0.1 و 0.2 درصد ایجاد شد. این گله طی 18 هفته اول طی گروه بندی ذکر شده بوتیرکس دریافت کرده اما از هفته 18 الی 40 بوتیرکس دریافت نکرده‌اند. نرخ مرگ و میر در هر دو گروه 0.1 و 0.2 درصد از گروه کنترل پایینتر بوده اما ضریب تبدیل تنها در گروه 0.2% کاهش معنی داری یافته است
6- میزان مصرف خوراک در گروه 0.1 بیشتر از گروه کنترل و در گروه 0.2 کمتر از گروه کنترل بوده است. اما میزان وزنگیری در گروه 0.1 و 0.2 درصد بیشتر از گروه کنترل و گروه 0.1 بیشتر از گروه 0.2 درصد نشان داده شد. نرخ تولید تخم مرغ به طور معنی داری در گروه 0.1 درصد بالاتر (2 درصد) بوده است. در حالی که نرخ تولید در گروه 0.2 درصد و کنترل تفاوت معنی داری ندارد. وزن تخم مرغ‌ها نیر در گروه 0.1 درصد بیشتر از کنترل و گروه 0.2 درصد کمتر از کنترل بوده است.
7- یک گله نژاد لوهمن که سن 86 تا 101 هفتگی دارند در طول ماه 3 مورد ازمایش قرار گرفته‌اند. میزان مصرف بوتیرکس 0.1 درصد در جیره بوده است. این آزمایش نشان داد میزان بتا-کاروتن و لوتئین در گروه مصرف کننده بوتیرکس بیشتر و تخم مرغ‌های تولید شده از لحاظ پارامترهای کیفیت تخم مرغ از پراکندگی کمتری برخوردار هستند.
نشخوارکننده
بره
1- تعداد 66 بره نر و ماده در دوره شیرخوارگی از روز 15 الی 56 مورد آزمایش قرار گرفتند. به طور کلی در طول دوره شیرخوارگی دو گروه کنترل و بوتیرکس به میزان 0.4 درصد و در طول 5 هفته پس از شیرخوارگی چهار گروه زیر تقسیم شدند:
- جیره کنترل در هر دو دوره شیرخوارگی و 5 هفته پس از آن
- جیره کنترل در دوره شیرخوارگی و بوتیرکس در 5 هفته پس از آن
- جیره دارای بوتیرکس در دوره شیرخوارگی و کنترل در 5 هفته پس از آن
- جیره دارای بوتیرکس در هر دو دوره شیرخوارگی و 5 هفته پس از آن
نتایج نشان داد مصرف بوتیرکس باعث افزایش 31.9 درصدی مصرف خوراک، 7.6 درصدی وزنگیری، 3.6 درصدی وزن نهایی، 9.6 درصدی وزن لاشه میشود. همچنین طول پرزهای شکمبه 46 و چگالی آن 40 درصد افزایش یافته است. بهترین گروه در آزمایش دوم گروهی بوده که در هر دو دوره جیره دارای بوتیرکس مصرف کرده است.
گوساله
1- تعداد 20 گوساله از 5 روزگی تا 2 ماهگی تحت آزمایش با 5 گرم بوتیرکس به ازای هر راس در روز از طریق شیر قرار گرفتند. گوساله ها روزانه 7 کیلوگرم شیر طی دو مرحله مصرف میکنند. نتایج نشان داد مصرف بوتیرکس باعث افزایش 2.6 درصدی وزن نهایی و کاهش 72 درصدی موارد اسهال میگردد.
2- تعداد 22 گوساله نر هلشتاین سه روزه در سه گروه جیره کنترل، جیره کنترل به همراه 1.5 و 3 کیلوگرم در تن بوتیرکس تقسیم بندی شدند. گوساله ها دو مرحله در روز و هر بار 4 لیتر شیر مصرف کرده و دوره شیرخوارگی در روز 35 خاتمه یافته است. نتایج نشان داد وزن نهایی با مصرف 3 کیلوگرم در تن خوراک افزایش معنی داری خواهد داشت.
