علائم بیماری واروازیس زنبور عسل
شروع علائم بیماری واروازیس زنبور عسل در ابتدای فصل بوده و حداکثر علائم بالینی این بیماری در اوج فعالیت کلنی دیده می‌شود. شدت بروز علائم به دما و میزان رطوبت محیط بستگی دارد. شروع علائم با کاهش سن زنبورها، تغییر رفتار زنبورهای کارگر و کاهش جمعیت و فعالیت کلنی تشخیص داده می‌شود. علائم بالینی مشهود مانند کوتاه شدن بال‌های زنور و همچنین طول شکم زنبور در کلنی‌هایی با درگیری‌های بسیار شدید دیده شده که معمولا منجر به کلاپس کندو و از بین رفتن کل زنبورها خواهد شد. به همین دلیل بررسی بصری کندوها و توجه به تغییرات رفتاری آن‌ها به صورت مداوم از اهمیت بالایی برخوردار است.
معمولا در کندوهای آلوده به بیماری واروازیس زنبور عسل اگر نوزاد زنبور به دلیل آلودگی قبل و یا بعد از بسته شدن سلول برود علائم فول برود اروپایی (European foulbrood) دیده می‌شود حتی بدون آنکه اثری از باکتری ملیسوکوکوس وجود داشته باشد. اما اگر نوزاد از بین نرود تغییرات رفتاری و کاهش عمر زنبورها در کلنی مشهود است.
این آلودگی باعث کاهش تعداد زنبورهای کارگر و افزایش مدت زمان برگشت زنبور به کندو خواهد شد. همچنین این آلودگی باعث افزایش ورود زنبورهای کارگر به کندوی اشتباه خواهد شد. زنبورهای مبتلا به این انگل دچار کاهش تولید اسپرم و در نتیجه کاهش فعالیت تولیدمثلی می‌شوند. قابل توجه است که انگل واروا قادر به جابه‌جایی عوامل پاتوژن ویروسی است.
