تاثیر مزه آب و خوراک بر عملکرد پرندگان صنعتی

در مقاله‌ی “پرندگان مزه را درک می‌کنند” به اثبات درک مزه توسط پرندگان پرداخته شد. حال در این مقاله به تاثیر مزه‌ی آب بر میزان مصرف آب و غذا خواهیم پرداخت. بسیاری از از عوامل می‌تواند مزه‌ی آب را تحت تاثیر قرار دهد. علاوه بر طعم طبیعی نهاده‌های تغذیه‌ای تمامی افزودنی‌های آب و غذای طیور بر طعم آب و غذا تاثیرگذار هستند. برخی ترکیبات دارای تاثیر بیشتر و برخی دیگر تاثیر کمتری بر میزان مصرف آب و غذا دارند.

بسیاری از آنتی بیوتیک‌های پر مصرف در طیور دارای طعم تلخ می‌باشند. در تحقیقات انجام شده توسط Ueda and Kaidou در سال 2005 و Matson و همکاران در سال 2004 تاثیر مزه تلخ بر پرندگان بسیار بیشتر انسان و دیگر پستانداران عنوان شده است (1 و 2). تاثیر مزه بر میزان مصرف آب و غذا در پرندگان تخمگذار و مادر  بیشتر از پرندگان گوشتی است (3) در حالی که پرندگان گوشتی توانایی حس چشایی بالاتری دارند(5 و 6).

طعم شیرین:

با وجود آن که مرغان صنعتی به طعم شیرین حساس نیستند (7، 8، 9، 10، 11)، اما به دلایل پس از بلع (آنزیم‌های روده‌ای) تمایل به مصرف ترکیبات شیرین تا 8 درصد جیره را داشته و باعث افزایش مصرف غذا می‌گردد (12). شیرین کننده مصنوعی ساخارین در غلظت بالاتر از 0.5 برای انسان تلخ بوده در حالی که در مرغ این غلظت 0.06 است و پرنده از مصرف غذا با غلظت بالاتر ساخارین امتناع می‌کند (13).

ترش و شور:

مرغان صنعتی به طعم ترش و شور واکنش نشان می‌دهند. میزان معینی از این طعم برای پرنده خوشایند است در حالی که مقادیر بالاتر از آن بر مصرف غذا و آب تاثیرگذار است. در حالی که مقادیر 85mM تا 100mM از سدیم کلرید برای پرندگان خوشایند بوده، مقادیر بالاتر از 250mM جلوی مصرف غذای پرنده را میگیرد (14).

طعم ترش معمولا ناشی از تخمیر بوده و به سرعت جلوی مصرف آب و غذا را میگیرد. معمولا مرغان صنعتی به محلول‌هایی با اسیدیته و آلکالیته‌ی متوسط مقاوم بوده اما به pH شدید واکنش نشان می‌دهد (15).